ਲਖਵੀਰ ਸਿੰਘ /30 ਮਈ / ਪਿੰਡ ਆਸਾ ਬੁੱਟਰ ਨਹਿਰ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਵੱਸਿਆ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਆਬਾਦੀ ਵਾਲਾ ਪਿੰਡ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਨਹਿਰ ਵਾਲੇ ਬੁੱਟਰ ਵੀ ਕਹਿ ਕੇ ਸੰਬੋਧਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ | ਨਹਿਰ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਵਸੋਂ ਹੈ ਅਤੇ ਨਹਿਰ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵਕਤ ਪਿੰਡ ਵਾਸਤੇ ਵਰਦਾਨ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ | ਇਸ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀ ਜਾਂ ਓਹ ਲੋਕ ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨਹਿਰ ਦੇ ਪੁਲ ਦੇ ਨਜਾਰੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁਲਦੇ ਜਿੰਨਾ ਨੇ ਕਦੇ ਗਰਮੀ ਵਿੱਚ ਨਹਿਰ ਦੇ ਪੁਲ ਤੇ ਦੁਪਿਹਰ ਕੱਟੀ ਹੋਵੇ | ਭਾਵੇਂ ਕਿੰਨੀ ਵੀ ਗਰਮੀ ਹੋਵੇ ਨਹਿਰ ਦੇ ਪੁਲ ਤੇ ਨਹਿਰ ਤੇ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀ ਆਰਾਮ ਕਰਦੇ ਜਾਂ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ ਨਜਰ ਆ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ | ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਨਹਿਰ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਨਹਿਰੀ ਪਾਣੀ ਦਾ ਸੁਆ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਚਕਾਰ ਰੁਖ ਹੀ ਰੁਖ ,,, ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਦੇ ਫਰਾਟੇ ਨੀਂਦ ਲਿਆ ਦਿੰਦੇ ਹਨ | ਪਰ ਇਹੀ ਨਹਿਰ ਹੁਣ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ਰਾਪ ਬਣਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ | ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੀ ਫਿਰਨੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪੱਕੀ ਬਣੀ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਸਹਾਰਾ ਜਨ ਸੇਵਾ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾ ਵੱਲੋਂ ਵਧੀਆ ਕਿਸਮ ਦੇ ਰੁੱਖ ਲਗਾਏ ਗਏ ਸਨ | ਪਿੰਡ ਭੁੱਟੀ ਵਾਲਾ ਤੋਂ ਗੰਦੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਪਾਇਪ ਲਾਈਨ ਪੈ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੀ ਅਧੀ ਫਿਰਨੀ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਪੁੱਟੀ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵਹੀਕਲ ਚਲਾਉਣ ਦੇ ਕਾਬਲ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਨਾਂ ਹੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਇਸ ਫਿਰਨੀ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਹੈ | ਉਕਤ ਪਾਇਪ ਲਾਈਨ ਨੇ ਲੀਕ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਜਗਾ ਇਸ ਪਾਇਪ ਲਾਈਨ ਦਾ ਮੁੰਹ ਖੁਲਦਾ ਹੈ ( ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਕੋਲ ) ਉਸ ਜਗਾ ਖੜੇ ਹੋਣਾ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ ਅਤੇ ਕਰੀਬ ਇੱਕ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੱਕ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਿਤ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬਦਬੂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ | ਪਰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਦਬਾਵ ਕਾਰਨ ਉਕਤ ਪਾਇਪ ਲਾਈਨ ਪਵਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ | ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਗਵਾਂਡੀ ਪਿੰਡ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਵਿਰੋਧ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ | ਉਕਤ ਪਾਇਪ ਲਾਈਨ ਦਾ ਖਮਿਆਜਾ ਸੱਤਾ ਧਾਰੀ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਵੋਟਾਂ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਤੀਜੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਭੁਗਤਨਾ ਪਿਆ ਸੀ | ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸੇ ਜਗਾ ਹੀ ਪਿੰਡ ਗੁਡੀ ਸੰਘਰ ਦਾ ਗੰਦਾ ਪਾਣੀ ਸੁਟਿਆ ਗਿਆ ਸੀ | ਪਰ ਹੁਣ ਇੱਕ ਹੋਰ ਗਵਾਂਡੀ ਪਿੰਡ ਖੋਖਰ ਦੀ ਪਾਇਪ ਲਾਈਨ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀਆ ਵੱਲੋਂ ਲੇਵਲ ਕਰਦੇ ਵੇਖ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਗੁਸੇ ਵਿਚ ਹਨ | ਇਹ ਪਾਇਪ ਲਾਈਨ ਖੋਖਰ ਰੋਡ ਤੋਂ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਹਰੀਕੇ ਕਲਾਂ ਰੋਡ ਫਿਰਨੀ ਕੋਲ ਦੀ ਸਾਬਕਾ ਸਰਪੰਚ ਅਮਰੀਕ ਸਿੰਘ ਦੇ ਘਰ ਕੋਲ ਨਹਿਰ ਵਿੱਚ ਜਾਵੇਗੀ | ਇਸ ਨਾਲ ਬਚੀ ਹੋਈ ਪਿੰਡ ਦੀ ਫਿਰਨੀ ਤਾਂ ਪੁੱਟੀ ਜਾਵੇਗੀ ਹੀ ਨਾਲ ਨਾਲ ਫਿਰਨੀ ਤੇ ਬਚੇ ਹੋਏ ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਰੁੱਖ ਵੀ ਇਸਦੀ ਭੇਂਟ ਚੜ ਜਾਣਗੇ | ਇਹ ਗੰਦਾ ਪਾਣੀ ਪਿੰਡ ਦੇ ਓਸ ਪਾਸੇ ਤੇ ਸੁਟਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਜਿਥੋਂ ਪਿੰਡ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਸਾਰਾ ਹਿੱਸਾ ਨਹਿਰ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਦਾ ,ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਨਹਿਰ ਦੇ ਪਾਣੀ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹਨ , ਓਹ ਨਹਿਰ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਕਪੜੇ ਧੋਂਦੇ ਹਨ , ਨਹਿਰ ਦੇ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਤੇ ਰੁਖਾਂ ਹੇਠਾਂ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਕਪੜੇ ਧੋਂਦੇ ਆਮ ਵੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ | ਪਿੰਡ ਲੋਕ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਨਹਿਰ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਘਰੇਲੂ ਕੰਮ ਵਾਸਤੇ ਵੀ ਨਹਿਰੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨਹਿਰ ਵਿਚ ਨਹਿਰੀ ਪਾਣੀ ਹਰ ਵੇਲੇ ਵਗਦਾ ਹੈ | ਉਕਤ ਪਾਇਪ ਲਾਈਨ ਨਿਕਲਣ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਬਦਬੂ ਨਾਲ ਘਿਰ ਜਾਵੇਗੀ ,ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੁਬਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ | ਇਸ ਕਰਕੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਪੰਚਾਇਤ ਕੋਈ ਰੋਸ ਇਸ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਅਤੇ ਸਹਾਰਾ ਟੀਮ ਵੀ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਇਸ ਵਾਰ ਪੰਚਾਇਤ ਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ | ਭਾਰਤੀ ਕਿਸਾਨ ਯੂਨੀਅਨ ਆਸਾ ਬੁੱਟਰ ਇਕਾਈ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਕੰਮ ਵਾਸਤੇ ਪੰਚਾਇਤ ਅਤੇ ਸਹਾਰਾ ਟੀਮ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ | ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀ ਇੱਕ ਜੁੱਟ ਤੇ ਇੱਕ ਸੁਰ ਵਿਚ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਾਤਾਵਰਨ ਨੂੰ ਅਤੇ ਨਹਿਰੀ ਪਾਣੀ ਦਾ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਨ ਰੋਕਣ ਵਾਸਤੇ ਲੜਾਈ ਲੜਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹਨ | ਸੰਬਧਤ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੀ ਇਹ ਮੁੱਦਾ ਲਿਆਦਾ ਜਾ ਚੁੱਕਾ ਹੈ | ਅਗਲੇ ਦਿਨਾ ਵਿਚ ਹਰ ਤਰਾਂ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਾਸਤੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਪੰਚਾਇਤ ਤੇ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀ ਤਿਆਰ ਹਨ ਅਤੇ ਹਰ ਤਰਾਂ ਦੇ ਸਿੱਟੇ ਭੁਗਤਨ ਵਾਸਤੇ ਐਲਾਨ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ |
ਅੱਜ ਕੱਲ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਪਿੰਡਾ ਦੀ ਸਿਆਸਤ ਗਰਮਾਈ ਹੋਈ ਹੈ | ਕਿਓਂ ਕਿ ਪਿੰਡਾ ਦੇ ਮੁਖੀ ਜਾਣੀ ਸਰਪੰਚ ਚੁਣੇ ਜਾਣੇ ਹਨ , ਇਸ ਲਈ ਗੱਲ ਇਤਿਹਾਸ ਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਜਿਥੇ ਪੰਚਾਂ ਵਿਚ ਪਰਮੇਸਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ,ਬੇਸ਼ਕ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਦਸ ਬਾਰਾਂ ਪੰਚਾਇਤ ਮੈਂਬਰ ਹੌਣਾ ਆਮ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਪੁਰਾਣੇ ਲੋਕ ਅੱਜ ਵੀ ਪੰਜ ਜਾਣਿਆਂ ਨੂੰ ਪੰਚਾਇਤ ਮੰਨਦੇ ਹਨ, ਸੰਗਤ ਜਾਂ ਪੰਚਾਇਤ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਹੁਕਮ ਕਰਕੇ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਪੰਜਾਂ ‘ਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਮੰਨ ਕੇ ਹਰ ਦਿੱਤੇ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਦਰੁਸਤ ਮੰਨ ਕੇ ਸਤਿਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ‘ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਪਿਛਲੇ 10-15 ਸਾਲ ਤੋਂ ਵਧ ਰਹੇ ਸਿਆਸੀਕਰਣ ਨੇ ਪੰਚਾਇਤਾਂ ਦੀ ਛਵੀ ਵਿਗਾੜ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਪੰਚਾਇਤ ਚੋਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਮਨਫ਼ੀ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੀ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਝੂਠਾ ਬੰਦਾ ਵੀ ਸੱਚਾ ਅਤੇ ਵਿਰੋਧੀ ਦੇ ਸੱਚ ਨੂੰ ਵੀ ਝੂਠ ਸਾਬਤ ਕਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਪੰਚ ਵੱਜੋਂ ਸਿਆਸੀ ਸਫਰ ਸ਼ੁਰੁੁੂ ਕਰਕੇ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੱਕ ਪੁਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਿਆਸਤ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਸੀ ਧੜੇਬੰਦੀ ਵੀ ਪਰ ਅੱਜ ਜਿੰਨੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਹ ਸਾਂਝੇ ਕੰਮ ਵੇਲੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ। ਪੁਰਾਣੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੜ੍ਹਾਂ, ਕੁਦਰਤੀ ਆਫਤਾਂ, ਹਮਲਿਆਂ ਵੇਲੇ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਚੱਟਾਨ ਬਣ ਕੇ ਖਲੋ ਜਾਂਦਾ। ਅਫਸੋਸ ਹੈ ਕਿ ਅੱਤਵਾਦ ਵੇਲੇ ਸ਼ਰੀਕੇ-ਬਾਜ਼ੀ ‘ਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣੀਆਂ, ਸਿਆਸੀ ਵੈਰ ਪਿੰਡਦਿਆਂ ਪਿੰਡ ‘ਚ ਕਢਵਾਇਆ ਪਰ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਵੀ ਹੋਣਗੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਿਆਸੀ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦੀਆਂ ਜਾਨ...

